Gisteren was het dan toch zo ver. Na een dag reizen waren we weer thuis: in veendam en groningen. Vanaf 4 uur ijslandse tijd (6 uur nederland) waren we in touw. Maar het moet gezegd worden, alles op tijd, alles volgens schema en daarmee dus relaxed.
Uiteindelijk gisteren om 5 uur bij m'n ouders in veendam aangekomen waar Laura en de kinderen ook waren. Daar heerlijk gegeten, bijgekletst en alle verhalen gedeeld ... en natuurlijk alle cadeaus uitgepakt.
Eind van de avond eindelijk thuis, kinderen (nog steeds wat stuiterend) naar bed en nog iets van de film gezien die ik gemaakt heb op ijsland (totaal anderhalf uur). Mooie thuiskomst als einde van een fantastische vakantie!
Ik hoop dat iedereen genoten heeft, ik zeker wel en wat mij betreft doe ik dit nog veel vaker (sowieso dat op vakantie gaan ... en dan die blog). Excuses voor de vele foto's, maar bedenk wel dat ik me voor mijn gevoel nog heb ingehouden :)
Martijn
vrijdag 8 juli 2011
donderdag 7 juli 2011
Country road
Take me home ... to the place where i belong!
Inderdaad, we gaan terug naar het vertrouwde groningen en veendam. Morgen alweer is onze trip naar IJsland voorbij.
Vandaag was dan ook dubbelop: enerzijds nog schitterende uitstapjes, anderzijds begint de nostalgie zich al te roeren en voor je het weet praat je over 'weet je nog vorige week in myvatn'.
Anyhow, heerlijk ontbijt, dat ten eerste. Daar ook vaarwel gezegd aan de Nederlanders die wij al 4-5 dagen geregld tegenkomen. Waar wij een mooie trip hebben, zitten zij met pech: auto-ongeluk, weg afgesloten door de binnenlanden ( waar het voor ons dus wel kon ) en de weg die zij vandaag wilden nemen was voor hun auto niet goedgekeurd... Wel jammer, zo op IJsland en dan ene tegenslag na de andere.
Na het ontbijt direct door naar Vik. Onderweg rijden we over de Sandurs, de diverse zwarte lavavelden ( met veel grint- achtig gesteente ) die je hier vindt. Variërend van absoluut onleefbaar, dor en gril tot in bloei gekomen met toch weer nieuwe planten, vogels, etc. Net na Vik is een schitterend strand dat, tussen 9 tropische stranden in, tot de 10 mooiste hoort; aldus een of ander Amerikaans tijdschrift. Of het echt tot de 10 behoort weet ik niet, eerst maar eens de andere 500 kandidaten bezoeken, maar mooi is het wel. Met name de basaltstructuren in combinatie met de rotsen en het zwarte strand zijn uniek.
Na 2 keer het strand ( je kan via twee wegen twee diverse kanten zien ), door naar de skogafoss. Ligt direct naast de weg en dus snel parkeren, kiekje en weer weg. Blijft dat het wel een mooie foss is! Maar we willen door. Naar porksmor, een vallei aan de andere kant van de eyjafallajokull en net voor de hekla... Inderdaad de twee vulkanen. Helaas kunnen we niet helemaal de vallei in omdat een rivier dit tegenhoudt ( risico maar niet nemen met de huurauto ) maar de omgeving is hier mooi: rijk aan diversiteit en voor IJslandse begrippen groen.
Op de terugweg van ons uitstapje stoppen we nog bij de volgende foss, waar je waard pel ook nog achterlangs kan lopen. Een, kijken, foto, video en weer door. Ondertussen ontspint zich een discussie op het scherps van de sneden ( nou ja ... Het is wel vakantie natuurlijk ) over welke berg nu de hekla is. Conclusie: we hebben 'm zeker gezien en hij is niet uitgebarsten! Ps. Het is de onderste foto ;)
Nu wordt het al later in de middag en begint het definitieve afscheid nemen. We zien de afslagen met de wegen naar de plaatsen waar we een week geleden nog voor kozen maar moeten volhouden, naar Reykjavik! Nog 1 laatste stop dan, en hoe kan het ook anders, bij het Foli natural reserve: een vogelreservaat!
Heerlijk, nog een uur waden door het drassige gras aan de oevers van een rivieren delta, vogels besluipen en schieten ( met de camera ) en volledig onder de modder terugkomen bij de auto. Mooie afsluiting!
In Reykjavik weer naar hotel Björk, eten in het restaurant en ons voorbereiden op 4 uur wakker worden. Immers, morgen om 8 uur vliegen wij weer to the place...
Dinner update: besteld meerval en schnitzel. Gekregen lam, meerval en gratis bier. Geen slechte deal!
Martijn broekhuizen
Inderdaad, we gaan terug naar het vertrouwde groningen en veendam. Morgen alweer is onze trip naar IJsland voorbij.
Vandaag was dan ook dubbelop: enerzijds nog schitterende uitstapjes, anderzijds begint de nostalgie zich al te roeren en voor je het weet praat je over 'weet je nog vorige week in myvatn'.
Anyhow, heerlijk ontbijt, dat ten eerste. Daar ook vaarwel gezegd aan de Nederlanders die wij al 4-5 dagen geregld tegenkomen. Waar wij een mooie trip hebben, zitten zij met pech: auto-ongeluk, weg afgesloten door de binnenlanden ( waar het voor ons dus wel kon ) en de weg die zij vandaag wilden nemen was voor hun auto niet goedgekeurd... Wel jammer, zo op IJsland en dan ene tegenslag na de andere.
Na het ontbijt direct door naar Vik. Onderweg rijden we over de Sandurs, de diverse zwarte lavavelden ( met veel grint- achtig gesteente ) die je hier vindt. Variërend van absoluut onleefbaar, dor en gril tot in bloei gekomen met toch weer nieuwe planten, vogels, etc. Net na Vik is een schitterend strand dat, tussen 9 tropische stranden in, tot de 10 mooiste hoort; aldus een of ander Amerikaans tijdschrift. Of het echt tot de 10 behoort weet ik niet, eerst maar eens de andere 500 kandidaten bezoeken, maar mooi is het wel. Met name de basaltstructuren in combinatie met de rotsen en het zwarte strand zijn uniek.
Na 2 keer het strand ( je kan via twee wegen twee diverse kanten zien ), door naar de skogafoss. Ligt direct naast de weg en dus snel parkeren, kiekje en weer weg. Blijft dat het wel een mooie foss is! Maar we willen door. Naar porksmor, een vallei aan de andere kant van de eyjafallajokull en net voor de hekla... Inderdaad de twee vulkanen. Helaas kunnen we niet helemaal de vallei in omdat een rivier dit tegenhoudt ( risico maar niet nemen met de huurauto ) maar de omgeving is hier mooi: rijk aan diversiteit en voor IJslandse begrippen groen.
Op de terugweg van ons uitstapje stoppen we nog bij de volgende foss, waar je waard pel ook nog achterlangs kan lopen. Een, kijken, foto, video en weer door. Ondertussen ontspint zich een discussie op het scherps van de sneden ( nou ja ... Het is wel vakantie natuurlijk ) over welke berg nu de hekla is. Conclusie: we hebben 'm zeker gezien en hij is niet uitgebarsten! Ps. Het is de onderste foto ;)
Nu wordt het al later in de middag en begint het definitieve afscheid nemen. We zien de afslagen met de wegen naar de plaatsen waar we een week geleden nog voor kozen maar moeten volhouden, naar Reykjavik! Nog 1 laatste stop dan, en hoe kan het ook anders, bij het Foli natural reserve: een vogelreservaat!
Heerlijk, nog een uur waden door het drassige gras aan de oevers van een rivieren delta, vogels besluipen en schieten ( met de camera ) en volledig onder de modder terugkomen bij de auto. Mooie afsluiting!
In Reykjavik weer naar hotel Björk, eten in het restaurant en ons voorbereiden op 4 uur wakker worden. Immers, morgen om 8 uur vliegen wij weer to the place...
Dinner update: besteld meerval en schnitzel. Gekregen lam, meerval en gratis bier. Geen slechte deal!
Martijn broekhuizen
Location:Nóatún,Reykjavík,IJsland
woensdag 6 juli 2011
De reuzen van IJsland
Vandaag stond in het teken van de reuzen van IJsland: de Vatnajokull, de Grimsvotn en de Hekla. De eerste is een gletsjer zo groot als Friesland, Groningen en Drenthe bij elkaar en tot 1 kilometer dik. Zo groot dus dat je alleen de haartjes op z'n tenen ziet als je aan de rand staat en zelfs dat vinden we al indrukwekkend!
De Vatnajokull zakt vanaf een hoogte van 2 Kilometer op sommige plaatsen in rustig tempo naar beneden, krult zich om diverse bergen heen en breekt vervolgens af bij de randen, meestal op de laagvlakte. zo ook bij Jokulsarion. Daar gebeurt dat op spectaculaire wijze in een gletsjermeer dat via een korte rivier is verbonden met de zee. Vanwege die verbinding en het brakke water breekt de gletsjer hier abnormaal snel af met als gevolg een meer met vele ijsbergen. Aan de rand van de gletsjer 270 meter diep tot vlak bij de rivier 50 meter; een meer dat per jaar 200 meter groter wordt ten kosten van de gletsjer.
Zo rond 10 uur kwamen wij daar aan en hadden het geluk meteen op de boot het meer op te kunnen. Het vervolg, een spectaculaire tocht ( James bond film is hier onder andere opgenomen ). En ook weer het een en ander geleerd. Namelijk bijvoorbeeld dat de blauwere ijsbergen net zijn gekanteld ( na een paar dagen verliezen ze hun kleur ) en dat de zwarte ijsbergen de afgelopen maand nog niet zijn gekanteld ( ongeveer 10 % ). hoe weet je dat? Het zwart is nog van de uitbarsting van de Grimsvotn ( de tweede reus ) een maand geleden en na het kantelen wast de ijsberg zichzelf eigenlijk...
We hadden van Nederlanders onderweg begrepen dat het strand, aan de andere kant van de rivier, ook leuk was en dus na de Jokulsarion ook naar het strand. Goede keuze, want wat blijkt. De rivier pakt de kleiner geworden ijsbergen op en smijt die in zee. Echter ... Door de branding wordt veel ijs verderop weer op het strand geslagen. Het gevolg is een bizar beeld: grote brokken ijs op het van de vulkaanas zwart geworden stranden bij bijna zomerse temperaturen...
Overigens zijn in dit deel van IJsland veel stranden en andere gebieden zwart, allemaal het gevolg van recente of minder recente vulkaanuitbarstingen. Alles herinnert aan uitbarstingen wat dat betreft. Wist je bijvoorbeeld dat het dorp waar wij nu slapen in de 18e eeuw is verwoest door een uitbarsting van de Grimsvotn? En de weg waarover wij vanmiddag reden werd in 1996 weggeslagen door een zonvloed vanuit de vatnajokull, die was opgewarmd door ... inderdaad weer die Grimsvotn.
Na de Jokulsarion over de ringweg verder naar het andere hoogtepunt van de dag: Skaftafell. Skaftafell is een nationaal park temidden van drie gletsjers ( drie tenen van de vatnajokull ). Ineens heb je in het dorred, zwarte land een gebied met struikgewas, bomen een paar rivieren en wat leven. Uitstekend om te wandelen en te genieten van zowel de kracht van het ijs als de subtiliteit in het bos.
Precies dus wat wij gedaan hebben. Na een kort middageten ( voor een keer niet zelf gesmeerd ) zijn we twee wandelingen gaan doen, totaal ongeveer 2 uur. Eerst naar een gletsjer, relaxte tocht met met name schitterende planten en vogels. Daarna naar een bergje temidden van al het gletsjergeweld met schitterend uitzicht. Maar toch ook 500 meter klimmen! Onderweg kom je dan overigens de meest foto enkelen van de IJslandse fossen tegen ( foss = waterval ) de svartifoss. Om de waterval heen staan een soort basaltblokken e de waterval zelf valt in het luchtledige...
Dit bord betekent kijk uit voor drijfzand ... geniaal!
Na de svartifoss en het nationale park tijd om ons te richten op de volgende slaapplaats. 10 euro voor de persoon die dat correct kan zeggen ( en geen Noorse / Deense / IJslandse familie heeft ) : onderweg nog het kleinste kerkje bezocht dat ik ooit heb gezien, vervolgens na het inchecken nog heerlijk gegeten in het plaatselijke restaurant ( annex kroeg ). Deze keer hamburger ( lam ) met friet en la smots eggen met gepofte aardappel. Toetje: lekker bier.
Verrassing
Teruglopend naar het hotel zien we een paar Hollanders die we al dagen af en toe tegenkomen. Het is tenslotte een klein eiland en je maakt dezelfde rondtocht... Hij komt met het verhaal dat de hekla op uitbarsten staat. En dat laat ons nu dus in opgewonden toestand achter in het hotel. Hoe wordt het morgen? Halen we het vliegtuig? Vast wel en zo niet ... de batterijen zijn vol, ik heb een extra videosetje bij me voor de videocamera ... En de auto heeft een zesde versnelling ;)
Martijn broekhuizen
De Vatnajokull zakt vanaf een hoogte van 2 Kilometer op sommige plaatsen in rustig tempo naar beneden, krult zich om diverse bergen heen en breekt vervolgens af bij de randen, meestal op de laagvlakte. zo ook bij Jokulsarion. Daar gebeurt dat op spectaculaire wijze in een gletsjermeer dat via een korte rivier is verbonden met de zee. Vanwege die verbinding en het brakke water breekt de gletsjer hier abnormaal snel af met als gevolg een meer met vele ijsbergen. Aan de rand van de gletsjer 270 meter diep tot vlak bij de rivier 50 meter; een meer dat per jaar 200 meter groter wordt ten kosten van de gletsjer.
Zo rond 10 uur kwamen wij daar aan en hadden het geluk meteen op de boot het meer op te kunnen. Het vervolg, een spectaculaire tocht ( James bond film is hier onder andere opgenomen ). En ook weer het een en ander geleerd. Namelijk bijvoorbeeld dat de blauwere ijsbergen net zijn gekanteld ( na een paar dagen verliezen ze hun kleur ) en dat de zwarte ijsbergen de afgelopen maand nog niet zijn gekanteld ( ongeveer 10 % ). hoe weet je dat? Het zwart is nog van de uitbarsting van de Grimsvotn ( de tweede reus ) een maand geleden en na het kantelen wast de ijsberg zichzelf eigenlijk...
We hadden van Nederlanders onderweg begrepen dat het strand, aan de andere kant van de rivier, ook leuk was en dus na de Jokulsarion ook naar het strand. Goede keuze, want wat blijkt. De rivier pakt de kleiner geworden ijsbergen op en smijt die in zee. Echter ... Door de branding wordt veel ijs verderop weer op het strand geslagen. Het gevolg is een bizar beeld: grote brokken ijs op het van de vulkaanas zwart geworden stranden bij bijna zomerse temperaturen...
Overigens zijn in dit deel van IJsland veel stranden en andere gebieden zwart, allemaal het gevolg van recente of minder recente vulkaanuitbarstingen. Alles herinnert aan uitbarstingen wat dat betreft. Wist je bijvoorbeeld dat het dorp waar wij nu slapen in de 18e eeuw is verwoest door een uitbarsting van de Grimsvotn? En de weg waarover wij vanmiddag reden werd in 1996 weggeslagen door een zonvloed vanuit de vatnajokull, die was opgewarmd door ... inderdaad weer die Grimsvotn.
Na de Jokulsarion over de ringweg verder naar het andere hoogtepunt van de dag: Skaftafell. Skaftafell is een nationaal park temidden van drie gletsjers ( drie tenen van de vatnajokull ). Ineens heb je in het dorred, zwarte land een gebied met struikgewas, bomen een paar rivieren en wat leven. Uitstekend om te wandelen en te genieten van zowel de kracht van het ijs als de subtiliteit in het bos.
Precies dus wat wij gedaan hebben. Na een kort middageten ( voor een keer niet zelf gesmeerd ) zijn we twee wandelingen gaan doen, totaal ongeveer 2 uur. Eerst naar een gletsjer, relaxte tocht met met name schitterende planten en vogels. Daarna naar een bergje temidden van al het gletsjergeweld met schitterend uitzicht. Maar toch ook 500 meter klimmen! Onderweg kom je dan overigens de meest foto enkelen van de IJslandse fossen tegen ( foss = waterval ) de svartifoss. Om de waterval heen staan een soort basaltblokken e de waterval zelf valt in het luchtledige...
Dit bord betekent kijk uit voor drijfzand ... geniaal!
Na de svartifoss en het nationale park tijd om ons te richten op de volgende slaapplaats. 10 euro voor de persoon die dat correct kan zeggen ( en geen Noorse / Deense / IJslandse familie heeft ) : onderweg nog het kleinste kerkje bezocht dat ik ooit heb gezien, vervolgens na het inchecken nog heerlijk gegeten in het plaatselijke restaurant ( annex kroeg ). Deze keer hamburger ( lam ) met friet en la smots eggen met gepofte aardappel. Toetje: lekker bier.
Verrassing
Teruglopend naar het hotel zien we een paar Hollanders die we al dagen af en toe tegenkomen. Het is tenslotte een klein eiland en je maakt dezelfde rondtocht... Hij komt met het verhaal dat de hekla op uitbarsten staat. En dat laat ons nu dus in opgewonden toestand achter in het hotel. Hoe wordt het morgen? Halen we het vliegtuig? Vast wel en zo niet ... de batterijen zijn vol, ik heb een extra videosetje bij me voor de videocamera ... En de auto heeft een zesde versnelling ;)
Martijn broekhuizen
Extra vakantie?!
Vandaag het nieuws van de dag: de hekla kan elk moment de lucht in gaan. En waar rijden wij morgen langs...inderdaad langs de hekla ( op redelijke afstand maar toch ). Zou het dan toch zo zijn dat de extra vakantiedagen waar ik op het werk al over grapte bewaarheid worden? Volg het nieuws en je weet of er nog 2 of 12 blogs volgen :)
Meer informatie: Klik hier
Martijn broekhuizen
Meer informatie: Klik hier
Martijn broekhuizen
Zuidkust
- door internet problemen nu pas gepost en zonder foto's
De bedoeling vandaag was een relaxte rustdag. Op het gemak van egilstadir in het oosten naar hofn in het zuiden. Geen grootse bezichtingen en dus bijkomen voordat we morgen en overmorgen de laatste inspannende dagen doormaken. Het relaxen is gelukt, het rustig aan doen ook, maar het was verrassend mooi en zeker niet 'even tussendoor'.
De zuid-oost hoek kenmerkt zich door diepe fjorden en, zo weten we nu, machtige kusten. Met de bergen vaak nog in de wolken, met de zonneschijn er af en toe doorheen en met woeste ruige landschappen geeft het een bijna surrealistisch beeld. Een beeld dat we dus de gehele dag zagen terwijl we op ons gemak de fjorden rondden.
Bijzonder plekje op deze rit was Ongeveer op 2/3 e toen we stopten voor de lunch. we kwamen terecht in een baai met ( toevallig ) een adembenemende kustlijn. Op bizarre wijze stak er een stuk rots omhoog, de meeuwen en andere vogels lieten zich all over zien en de golven beukten tegen een zwart-achtig zandstrand.
Ander plekje was wat minder. In De buurt van hofn was er op de kaart gemarkeerd een mooi uitzichtspunt, echter deze was al geconfisqueerd door de NATO. Eromheen nog wel een raar zwart duin landschap.
Eenmaal in hofn snel inchecken bij ons hotel, deze keer met losse bungalowtjes: arnaneshotel. Na het inchecken ( zeer vriendelijke eigenaar ) nog een plan maken voor de middag: vogels en ijs!
Eerst naar Hoffelsjokull. Even weer terughalen: jokull = gletsjer. Fantastisch. Na een half uurtje, met eindelijk ook een rit door een riviertje ipv over een brug, zagen we de gletsjer van dichtbij met daarvoor het gletsjermeer. Zeer groots (helemaal als je nagaat dat dit echt een heel klein deel is van de vatnajokull, de grootste gletsjer van Europa ) en heel apart; heel stil. Geen geluid en alleen het beeld van de gletsjer, het meer en de ijsschotsen die daarin drijven.
Na de Hoffelsjokull ( die overigens in de hoffelsvallei ligt, de hoffelsrivier voedt die zich vervolgens weer kronkelt om de hoffelsberg heen ), door naar hofn. Niet naar het plaatsje, maar naar het park in het centrum, ons aangeraden door de hotellier. In het park inderdaad een mooie wandelroute door een vogelgebied. Onder andere ganzen, sterns, eenden, wat zangvogels en een ' grote jager ' gezien. Bijzonder vond ik zelf nog dat we op 2 meter stonden van een vissende stern en zijn gedrag van dichtbij konden bestuderen.
Kortom, bijna niets gedaan op deze rustdag, we hebben ons nog net kunnen laten verleiden tot wat eten en nu is het naar bed!
Dinner-update: haai en gedroogde vis vooraf ( haai ruikt wat naar plas, verder smaakt prima ) gevolgd door schol ( catch of the day ) en lam. Allemaal weggespoeld met lokaal gebrouwen bier gemaakt van gletsjerwater!
Martijn Broekhuizen
De bedoeling vandaag was een relaxte rustdag. Op het gemak van egilstadir in het oosten naar hofn in het zuiden. Geen grootse bezichtingen en dus bijkomen voordat we morgen en overmorgen de laatste inspannende dagen doormaken. Het relaxen is gelukt, het rustig aan doen ook, maar het was verrassend mooi en zeker niet 'even tussendoor'.
De zuid-oost hoek kenmerkt zich door diepe fjorden en, zo weten we nu, machtige kusten. Met de bergen vaak nog in de wolken, met de zonneschijn er af en toe doorheen en met woeste ruige landschappen geeft het een bijna surrealistisch beeld. Een beeld dat we dus de gehele dag zagen terwijl we op ons gemak de fjorden rondden.
Bijzonder plekje op deze rit was Ongeveer op 2/3 e toen we stopten voor de lunch. we kwamen terecht in een baai met ( toevallig ) een adembenemende kustlijn. Op bizarre wijze stak er een stuk rots omhoog, de meeuwen en andere vogels lieten zich all over zien en de golven beukten tegen een zwart-achtig zandstrand.
Ander plekje was wat minder. In De buurt van hofn was er op de kaart gemarkeerd een mooi uitzichtspunt, echter deze was al geconfisqueerd door de NATO. Eromheen nog wel een raar zwart duin landschap.
Eenmaal in hofn snel inchecken bij ons hotel, deze keer met losse bungalowtjes: arnaneshotel. Na het inchecken ( zeer vriendelijke eigenaar ) nog een plan maken voor de middag: vogels en ijs!
Eerst naar Hoffelsjokull. Even weer terughalen: jokull = gletsjer. Fantastisch. Na een half uurtje, met eindelijk ook een rit door een riviertje ipv over een brug, zagen we de gletsjer van dichtbij met daarvoor het gletsjermeer. Zeer groots (helemaal als je nagaat dat dit echt een heel klein deel is van de vatnajokull, de grootste gletsjer van Europa ) en heel apart; heel stil. Geen geluid en alleen het beeld van de gletsjer, het meer en de ijsschotsen die daarin drijven.
Na de Hoffelsjokull ( die overigens in de hoffelsvallei ligt, de hoffelsrivier voedt die zich vervolgens weer kronkelt om de hoffelsberg heen ), door naar hofn. Niet naar het plaatsje, maar naar het park in het centrum, ons aangeraden door de hotellier. In het park inderdaad een mooie wandelroute door een vogelgebied. Onder andere ganzen, sterns, eenden, wat zangvogels en een ' grote jager ' gezien. Bijzonder vond ik zelf nog dat we op 2 meter stonden van een vissende stern en zijn gedrag van dichtbij konden bestuderen.
Kortom, bijna niets gedaan op deze rustdag, we hebben ons nog net kunnen laten verleiden tot wat eten en nu is het naar bed!
Dinner-update: haai en gedroogde vis vooraf ( haai ruikt wat naar plas, verder smaakt prima ) gevolgd door schol ( catch of the day ) en lam. Allemaal weggespoeld met lokaal gebrouwen bier gemaakt van gletsjerwater!
Martijn Broekhuizen
maandag 4 juli 2011
IJslandse paarden
Nog even wat bijzonders: de IJslandse paarden. Eerder gaf ik al aan dat ze net zoveel paarden hebben als wij fietsen. Dat blijkt niet geheel te kloppen, maar toch zo'n 50.000 ( op 300.000 mensen ).
Waarom? Paardrijden is een nationale hobby / het tijdsverdrijf. Daarnaast is men zeer trots op het aparte, wat kleinere maar potigere versie van het Europese paard. Zo trots dat men besloten heeft het ras te beschermen.
Het is verboden om paarden te importeren.
Andere rassen zijn verboden.
Als een IJslands paard in het buitenland is geweest mag het nooit meer terug.
Dit allemaal om ziektes en vermenging van het ras te voorkomen. Klein nadeel is dat je dus nooit IJslandse toppaarden zult zien bij internationale wedstrijden of shows ... Immers eenmaal uit het land ... En dus doen ze wel mee aan shows maar niet met de toppaarden!
Martijn broekhuizen
Waarom? Paardrijden is een nationale hobby / het tijdsverdrijf. Daarnaast is men zeer trots op het aparte, wat kleinere maar potigere versie van het Europese paard. Zo trots dat men besloten heeft het ras te beschermen.
Het is verboden om paarden te importeren.
Andere rassen zijn verboden.
Als een IJslands paard in het buitenland is geweest mag het nooit meer terug.
Dit allemaal om ziektes en vermenging van het ras te voorkomen. Klein nadeel is dat je dus nooit IJslandse toppaarden zult zien bij internationale wedstrijden of shows ... Immers eenmaal uit het land ... En dus doen ze wel mee aan shows maar niet met de toppaarden!
Martijn broekhuizen
Location:Miðvangur,Egilsstaðir,IJsland
Hunchback Jack
Free Willy bleek uiteindelijk hunchback Jack, een bultrugwalvis van ongeveer 20 meter ... Geweldig, op nog geen 10 meter van de boot zwom hij relaxed met ons mee, liet af en toe z'n staart zien en speelde met de dolfijnen die ook de fez logheid opzochten bij onze boot.
Oftewel: we hebben een fantastische walvisvaart gehad vandaag. Behalve Jack en de dolfijnen en ook nog een minke whale gezien, de puffins in grote getale ( papgegaaiduikers ) en diverse andere vogels.
Puffins zijn trouwens wonderbaarlijke dieren. Als je ze voor het eerst ziet zijn ze nogal onbeholpen ... Hoe hebben die ooit de evolutie overleefd zeg maar. Komen heel raar uit het water na 10 pogingen om op te vliegen en drijven als een zoutzak in de golven. Maar dan blijkt dat ze zeewater kunnen drinken, dat ze ongelofelijk hard vliegen ( als ze eenmaal uit het water zijn ) en dat ze tot 60 meter duiken om eten te scoren!
De walvisvaart duurde uiteindelijk 3 uur in de baai van Husavik. We hadden ons daar al om 9 uur gemeld voor de tocht van 10 uur, echte broekhuizens dus op tijd en na een koffie en wat geslenter konden we aan boord. Om dus rond 1 uur opgewonden weer in de auto te stappen.
Na Husavik moesten we naar egilstadir, zo'n 250 kilometer naar het oosten. Twee opties: snelweg of de scenic route. Dat laatste natuurlijk gekozen en vervolgens een schitterende tocht gereden door delta-landschappen, langs kliffen en door woestijn - achtige gebieden. Om vervolgens kort te stoppen bij detifoss.
Detifoss: even het IJslands terughalen ... Foss = waterval, deti = deti. Dus de deti waterval, de grootste van Europa! En inderdaad indrukwekkend met daarbij ook nog een schitterende kloof waardoor de rivier zijn weg vervolgde.
Na detifoss door naar de eindbestemming egilstadir. Een reis van een paar uur met lekkere muziek van de iPod, mooie wegen en dito uitzichten om te eindigen bij ons huidige hotel van icelandair.
Van Claire moest ik nog iets meer vertellend over het eten, dus vandaar even deze special: icelandic food!
Qua ontbijt moet je je hier gewoon het Nederlandse hotelontbijt voorstellen. Alleen de bacon and eggs missen. Prima te doen dus met fantastische koffie. Qua middageten gaan we tot nu toe altijd op de Nederlandse toer. Dat wil zeggen: we kopen de ingrediënten inde plaatselijke supermarkt en smeren ons eigen brood en drinken melk. Sinds gisteren weten we ook dat abmjolk karnemelk betekent en dat ze dat dus ook in IJsland kennen.
Het avondeten hebben we tot nu toe gericht op datgene wat ze hier veel hebben en daar is het aanbod ook op gericht: lam of vis. We hebben al zalm, forel, arctic char ( soort forel ) gehad en lam in diverse vormen. Vandaag iets speciaals, omdat we aan de oostkust zijn: rendier. Lekker vlees, sterke gezonde smaak. Rendieren lopen in het oosten rond ( geïmporteerd ).
Gisteren hebben we nog wat IJslandse specialiteiten geproefd. Denk aan: haai, gestoomde lam, bloedworst, hoofdkaas. En ja allemaal op! Alleen puffin hebben we dus nog niet kunnen vinden ( althans op het menu ).
Martijn broekhuizen
Oftewel: we hebben een fantastische walvisvaart gehad vandaag. Behalve Jack en de dolfijnen en ook nog een minke whale gezien, de puffins in grote getale ( papgegaaiduikers ) en diverse andere vogels.
Puffins zijn trouwens wonderbaarlijke dieren. Als je ze voor het eerst ziet zijn ze nogal onbeholpen ... Hoe hebben die ooit de evolutie overleefd zeg maar. Komen heel raar uit het water na 10 pogingen om op te vliegen en drijven als een zoutzak in de golven. Maar dan blijkt dat ze zeewater kunnen drinken, dat ze ongelofelijk hard vliegen ( als ze eenmaal uit het water zijn ) en dat ze tot 60 meter duiken om eten te scoren!
De walvisvaart duurde uiteindelijk 3 uur in de baai van Husavik. We hadden ons daar al om 9 uur gemeld voor de tocht van 10 uur, echte broekhuizens dus op tijd en na een koffie en wat geslenter konden we aan boord. Om dus rond 1 uur opgewonden weer in de auto te stappen.
Na Husavik moesten we naar egilstadir, zo'n 250 kilometer naar het oosten. Twee opties: snelweg of de scenic route. Dat laatste natuurlijk gekozen en vervolgens een schitterende tocht gereden door delta-landschappen, langs kliffen en door woestijn - achtige gebieden. Om vervolgens kort te stoppen bij detifoss.
Detifoss: even het IJslands terughalen ... Foss = waterval, deti = deti. Dus de deti waterval, de grootste van Europa! En inderdaad indrukwekkend met daarbij ook nog een schitterende kloof waardoor de rivier zijn weg vervolgde.
Na detifoss door naar de eindbestemming egilstadir. Een reis van een paar uur met lekkere muziek van de iPod, mooie wegen en dito uitzichten om te eindigen bij ons huidige hotel van icelandair.
Van Claire moest ik nog iets meer vertellend over het eten, dus vandaar even deze special: icelandic food!
Qua ontbijt moet je je hier gewoon het Nederlandse hotelontbijt voorstellen. Alleen de bacon and eggs missen. Prima te doen dus met fantastische koffie. Qua middageten gaan we tot nu toe altijd op de Nederlandse toer. Dat wil zeggen: we kopen de ingrediënten inde plaatselijke supermarkt en smeren ons eigen brood en drinken melk. Sinds gisteren weten we ook dat abmjolk karnemelk betekent en dat ze dat dus ook in IJsland kennen.
Het avondeten hebben we tot nu toe gericht op datgene wat ze hier veel hebben en daar is het aanbod ook op gericht: lam of vis. We hebben al zalm, forel, arctic char ( soort forel ) gehad en lam in diverse vormen. Vandaag iets speciaals, omdat we aan de oostkust zijn: rendier. Lekker vlees, sterke gezonde smaak. Rendieren lopen in het oosten rond ( geïmporteerd ).
Gisteren hebben we nog wat IJslandse specialiteiten geproefd. Denk aan: haai, gestoomde lam, bloedworst, hoofdkaas. En ja allemaal op! Alleen puffin hebben we dus nog niet kunnen vinden ( althans op het menu ).
Martijn broekhuizen
Abonneren op:
Posts (Atom)